Disocijativni poremećaj kod dece
Disocijativni poremećaj identiteta kod dece je nažalost sve češća pojava, a psihijatri otkrivaju šta može da ukaže na isti.
Disocijativni poremećaj identiteta je ranije bio poznat kao poremećaj višestruke ličnosti, ali sve više stručnjaka iz oblasti psihologije i psihijatrije navodi da smo krivo shvatali ove pojave. Oko 1,5% ljudi širom sveta je pogođeno ovim poremećajem, a prvi pacijent je dobio dijagnozu 1981. godine.
Ipak, treba imati u vidu da se i sama grana psihijatrije svakom decenijom sve više razvija, stoga ne čudi podatak da se svakoj osobi prvo u proseku dijagnoza pogreši i do 4 puta pre nego što se postavi ona prava.
Da li vaše dete ima imaginarnog prijatelja?
Da se deca igraju sa plišanom igračkom i nazivaju ga prijateljem smo već navikli. Odnosno, to samo po sebi ne predstavlja ništa negativno. Ali, šta činiti kada dete tvrdi da ima imaginarnog prijatelja, odnosno da je taj prijatelj pravi, te da on ili ona teraju dete da radi određene stvari?
Ako dete glumi kroz igru da ima prijatelja, najčešće kroz igračke ili neke druge predmete, ne mora da znači da se radi o disocijativnom poremećaju. Ipak, ako navodi kako taj prijatelj zadaje određene radnje koje dete mora da odradi, ili ako vam dete kaže da taj prijatelj poseduje određeni deo njihovog tela, moguće je da se radi o disocijativnom poremećaju.
Disocijativni poremećaj se najčešće javlja kod dece koja dolaze iz nasilnih porodica, ili su i sama prošla kroz neka traumatična iskustva. Nesigurnost, život na koji ne možemo da utičemo, kao i usamljenost, uveliko utiču na pojavu disocijativnog poremećaja kod dece. Napuštanje, a pogotovo ono od strane roditelja, takođe može da bude velik okidač. Ako se disocijativni poremećaj razvije, ne otkrije i ne leči, deca će ovakve obrasce ponašanja preneti i u odraslo doba.
Deca čiji roditelji i sami imaju disocijativni poremećaj takođe mogu da razviju isti. Pored toga, mnogi nezreli obrasci ponašanja roditelja takođe negativno utiču na ovaj problem identiteta.
