Antisocijalni poremećaj ličnosti

Spada u domen, odnosno jeste sociopatija i psihopatija, a evo kako da prepoznate osobu koja ima antisocijalni poremećaj ličnosti.

Nefunkcionalni i destruktivni odnosi sa drugim ljudima su definitivno ono što karakteriše osobe sa psihopatijom i sociopatijom, odnosno antisocijalnim poremećajem ličnosti.

Poremećaj ličnosti je pre svega zasnovan na suprotstavljanju socijalnim normama, kao i nedostatku griže savesti za počinjena nedela.

Antisocijalna ličnost ima velikih problema u odnosima sa ljudima, posebno u ljubavnim vezama i brakovima. Često su skloni agresivnom, odnosno nasilnom ponašanju, a isto doživljavaju sadistički. Antisocijalna ličnost isprva može da vam deluje šarmantno, jer su pravi glumci, odnosno lažovi. Pošto je narcisoidni poremećaj sličnog karaktera, možete da pročitate više o tome kako se oseća osoba koja je u vezi sa narcisom u ovom članku .

Antisocijalna osoba voli da manipuliše drugima, hladni su, te deluju na grub način. Varaju i iskorištavaju druge ljude bez osećaja griže savesti, a pored toga nemaju ispravan doživljaj sigurnosti niti mogu da ga ponude sebi i svojoj porodici.

Zloupotreba alkohola je takođe česta, što samo po sebi vodi ka daljim problemima vezanim za nasilje i nedostatak odgovornosti.

Osobe imaju veoma izražen egocentrizam, a neretko se i lažno predstavljaju, makar ljudima koji ih još uvek ne poznaju. Antisocijalni poremećaj vezujemo i za zlostavljanje dece, ali i promiskuitetno ponašanje. Simptomi sami po sebi mogu da počnu već u ranom detinjstvu, a dijagnoza može da se postavi kada isti postanu potpuno vidljivi u praksi, što je najčešće tokom 20-ih i 30-ih godina života.

Antisocijalni poremećaj nastaje usled skupa uticaja, a neminovan je i genetski faktor. Pogađa mnogo više muškarce nego žene. Faktori rizika su porodična istorija istog poremećaja ili nekih drugih mentalnih bolesti, verbalno, fizičko ili seksualno nasilje u detinjstvu.

Najveći problem sa lečenjem ovog poremećaja je taj što je pacijent toliko egocentričan da ne može sebi da prizna da ima problem, odnosno da pati od ovog poremaćaja ličnosti, te ga u najvećem broju slučajeva za lečenje prijavljuju članovi porodice ili drugi bliski ljudi.

Terapija je uglavnom celoživotna, odnosno ista uključuje psihoterapije kao i medikamentnu terapiju koja uključuje antipsihotike, stabilizatore raspoloženja, ali i antidepresive.